Γράφει ο Homo neoapoikus
Η πίστη –ως γνωστόν- είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση και κανείς δεν έχει δικαίωμα να την προσβάλλει, να τη λοιδορεί ή να τη χλευάζει. Ωστόσο μπορεί να κρίνει φαινόμενα σκοταδισμού και γραφικότητας. Επιπλέον γνωρίζουμε πως ο ρόλος των «ακραιφνών» «πιστών» -άσχετα απ’ τη θρησκεία που πιστεύουν- δεν έχει συμβάλλει στην πρόοδο της ανθρώπινης κοινωνίας. Σε μια εποχή μεγάλης σύγχυσης, ο ρόλος των θρησκειών πρέπει να είναι τέτοιος, ώστε να βγάζει απ’ τα αδιέξοδά του τον άνθρωπο και όχι να τον «βυθίζει» σε μεσαιωνικού τύπου συμπεριφορές και πεποιθήσεις.
Η εικόνα του πλήθους να συνωστίζεται μεσημεριάτικα για να προσκυνήσει το «άφθαρτο» και «ηγιασμένο» χέρι της Αγίας που άρτι αφιχθέν από Αγιορείτικο μοναστήρι περιοδεύει το νησί, αλλά κυρίως τα … στρατιωτικά(!!!) αγήματα και οι δημοτικές μπάντες (!!!) που το συνοδεύουν, γεννούν εύλογα ερωτήματα σχετικά με το τι ακριβώς σχέση έχουν τα παραπάνω με τη θρησκεία και την πίστη.
Ε, λοιπόν δεν έχουν σχέση! Αυτό λέγεται θρησκοληψία και δυστυχώς είναι για κάποιους ίσως ακατανόητο να στέλνονται από τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών αγήματα για να συνοδεύουν λείψανα Αγίων! Ακόμα και για όσους πιστεύουν την «ιερότητα» του λειψάνου, η θέση του είναι σε κάποια οστεοθήκη και όχι να περιφέρεται και χιλιάδες «πιστοί» να βγάζουν σέλφι μαζί του, εικόνες απόλυτης γραφικότητας που συνάδουν σε εμποροπανήγυρη και όχι σε θρησκευτική τελετή.
Ας συνοψίσουμε την ουσία της Θρησκείας μας σε τρεις λέξεις, δύσκολες η αλήθεια είναι στην εφαρμογή τους, «Θεός Αγάπη εστί» κι ας αφήσουμε τις πολλές λιτανείες, τα πολλά ευχέλαια και τις πολλές παρακλήσεις. Ειδικά όταν αυτές μας οδηγούν σε άκρως επικίνδυνους «βυζαντινισμούς»…
Δείτε επίσης
